Πέμπτο και τελευταίο μἐρος...

Η πέμπτη ομάδα ολοκλήρωσε ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΑΣ ...έτσι με τη βοήθεια της Παντελίνας Τσιχλή και της Ράνιας Χαλκιαδάκη  η προσπάθειά μας έφτασε στο τέλος της...ας απολαύσουμε πώς επέλεξαν να κλείσει η όμορφη ιστορία μας.

Οι τέσσερις φίλοι είχαν μπλέξει για τα καλά. Κι , όμως, η λύση δε βρισκόταν πολύ μακριά τους...για την ακρίβεια, ήταν ακριβώς απέναντι τους, αλλά έπρεπε πρώτα να ξεγελάσουν τον χαζό βοηθό. Τα παιδιά, ωστόσο, πεινούσαν πολύ ,η πείνα τα είχε εξαντλήσει τόσο που δεν μπορούσαν να σκεφτούν λογικά.Μάλιστα, είχε αρχίσει και η γκρίνια μεταξύ τους:
-"Σας είχα πει από την αρχή ότι δεν ήταν καλή ιδέα να προχωρήσουμε στον κήπο , αλλά μας έφαγε η περιέργειά σας ...και κυρίως η δική σου Τόμας", είπε θυμωμένα η Άρια.
-"Δεν κατάλαβα...", απάντησε εκείνος, "μήπως σε φέραμε εδώ με το ζόρι; Αν θυμάσαι ,εξαιτίας σου μπήκαμε στο παλιό σπίτι και ανακαλύψαμε το τούνελ, αν ήσουν πιο προσεκτική, δε θα είχες  πέσει , δε θα καθυστερούσαμε και τίποτα από όλα αυτά δε θα είχε συμβεί...Εσύ φταις!" κατέληξε να φωνάζει με θυμό ο Τόμας.
- "Η αλήθεια είναι..", είπε παίρνοντας τον λόγο ο Τόμπι, "πως εσύ, Τόμας, μας παρέσυρες και κάθε οδηγία ή συμβουλή σου μας δημιουργούσε μεγαλύτερους μπελάδες, ακόμα και σ΄αυτό το παλάτι , εσύ επέμενες να μπούμε και να ζητήσουμε βοήθεια."
- "Ώστε  έτσι!... και ποιος ήταν αυτός που πρότεινε να σηκωθούμε να φύγουμε από δω , χωρίς να έχουμε καταστρώσει κανένα σχέδιο;Δεν ήταν η Άρια;Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα ;Να είμαστε φυλακισμένοι σ΄αυτό το απαίσιο μπουντρούμι!", συνέχισε ο Τόμας.
-"Για όλα φταίει ο Αστέρης , αυτό το χαζό αστέρι μας οδήγησε εδώ.", είπε ο Τρόλι.
Ο καυγάς φούντωνε και ο ένας έριχνε το φταίξιμο στον άλλο. Ο χαζός βοηθός του βασιλιά που κρυφάκουγε , έτριβε τα χέρια του με ευχαρίστηση και γελούσε με κακία.
-"Χα, χα! Υπέροχα!Όσο "τρώγονται"μεταξύ τους δεν υπάρχει πιθανότητα να βρουν τρόπο να ξεφύγουν...χαχα! μα, τι ανόητοι που είναι οι άνθρωποι, δεν καταλαβαίνουν  πως μόνο με τη συζήτηση και την ομόνοια βρίσκεις λύση στα προβλήματά σου...!Τρέχω να τα προφτάσω στον βασιλιά Ψητ μήπως και από τη χαρά του μου κάνει καμιά αύξηση στον μισθό μου...", μονολογούσε φεύγοντας βιαστικά.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ένα αεράκι φύσηξε από ένα μικρό άνοιγμα που βρισκόταν ψηλά στον τοίχο του μπουντρουμιού και οι τέσσερις φίλοι ένιωσαν να συνέρχονται και να ξαναβρίσκουν τον παλιό εαυτό τους...
- "Τι ανόητοι που είμαστε...", είπε πρώτη η Άρια, "μαλώνουμε μεταξύ μας , αντί να απολαύσουμε όλοι μαζί τις τελευταίες στιγμές μας...συγγνώμη παιδιά , εγώ φταίω για όλα! Eίχε δίκιο ο Τόμας, είμαι πολύ απρόσεκτη και διαρκώς σκουντουφλάω και πέφτω, σας ευχαριστώ που προσπαθήσατε να με σώσετε...λυπάμαι , όμως , που συνέβησαν όλα αυτά και τώρα είμαστε μελλοθάνατοι! "
- "Μην λες ανοησίες , Άρια..", της είπε παρηγορητικά ο Τόμας, "δεν ξέρω τι με έπιασε και σου μίλησα έτσι!Φιλία σημαίνει να βοηθάς τον άλλο στα δύσκολα...τι φίλοι θα ήμασταν αν σε αφήναμε πεσμένη κάτω και κοιτούσαμε να σωθούμε εμείς; Στις αληθινές φιλίες δε χωράνε εγωισμοί , ίσα -ίσα νοιάζεσαι για τον άλλο όσο και για τον εαυτό σου."
- "Συμφωνώ κι εγώ...", είπε ο Τόμπι, "όλοι είμαστε υπεύθυνοι για το μπλέξιμό μας και όλοι μαζί θα βρούμε τρόπο να ξεφύγουμε από αυτό."
-"Εμπρός λοιπόν , ας στύψουμε το μυαλό μας , μήπως μας κατέβει καμιά ιδέα...δεν μπορεί...πάντα τα καταφέρνουμε , έτσι θα γίνει και τώρα , η δύναμη του μυαλού είναι η μεγαλύτερη που υπάρχει! ", είπε ο Τρόλι και όλοι συμφώνησαν μαζί του.Όλη την νύχτα έμειναν ξύπνιοι για να βρουν μία λύση στο πρόβλημά τους.Λίγο πριν ξημερώσει ο Τρόλι φώναξε δυνατά: "Εγώ έχω την λύση!" Τα παιδιά αναρωτήθηκαν τι να είχε σκαρφιστεί .Ο Τρόλι ξεκίνησε να λέει:
- "Η λύση είναι ο χαζός βοηθός, αυτός έχει τα κλειδιά , πρέπει να βρούμε τρόπο να τα πάρουμε".
-"Θα προσποιηθούμε πως κάποιος από εμάς λιποθύμησε από την πείνα και έτσι θα μπει στο μπουντρούμι.", συνέχισε ο Τρόλι.
-"Θα τον ακινητοποιήσουμε και θα του πάρουμε τα κλειδιά, με αυτό το μαντίλι για τα μαλλιά θα τον φιμώσουμε για να μην μπορεί να ειδοποιήσει τους φρουρούς", ολοκλήρωσε η Άρια.
-"Εγώ θα προσποιηθώ τον λιπόθυμο", είπε ο Τόμας, "...και μόλις βγούμε από δω θα ακολουθήσουμε τον δρόμο που μας έδειξε την τελευταία φορά ο Αστέρης, πρέπει όμως να βιαστούμε , ας βάλουμε αμέσως το σχέδιο σε εφαρμογή, τώρα που κοιμούνται όλοι!"
Βήματα ακούστηκαν να πλησιάζουν προς το μέρος τους, ήταν ο έλεγχος που έκανε ο χαζός βοηθός. Αμέσως άρχισαν να καλούν σε βοήθεια. Ο χαζός βοηθός έτρεξε γρήγορα στο μπουντρούμι .
 -"Τι τρέχει;", τους ρώτησε αυστηρά  με τη λεπτή, χαρακτηριστική του φωνή.
  -"Ο Τόμας δεν άντεξε την πείνα , φαίνεται να ΄χει πάθει κάτι σοβαρό", του είπε με δάκρυα στα μάτια η Άρια, "Βοήθησέ μας , σε παρακαλώ", συνέχισε ικετευτικά .
Αμέσως ο χαζός βοηθός πήρε τα κλειδιά και ξεκλείδωσε το μπουντρούμι. Οι τέσσερις φίλοι  , πριν προλάβει να καταλάβει τι συμβαίνει,τον ακινητοποίησαν ,του έδεσαν το στόμα , πήραν τα κλειδιά και αφού τον κλείδωσαν στη θέση τους , έτρεξαν προς την έξοδο της φυλακής τους. Βγαίνοντας προς μεγάλη τους έκπληξη τους περίμενε ο Αστέρης.
-" Το ήξερα ότι θα καταφέρετε να ξεφύγετε ,ελάτε, μη χάνουμε χρόνο , ακολουθήστε με!"
Χωρίς να το πολυσκεφτούν, άρχισαν να τρέχουν στον δρόμο που τους φώτιζε ο Αστέρης και σύντομα έφτασαν στο δάσος.
-"Και τώρα;", είπε λαχανιασμένα η Άρια, "Έτσι μικροσκοπικοί που είμαστε πάλι θα δυσκολευτούμε να περάσουμε το δάσος , ο ήλιος άρχισε ήδη να ανατέλλει , ο βασιλιάς θα ξυπνήσει και είμαστε χαμένοι".
-"Μην ανησυχείτε!", είπε χαρούμενα ο Αστέρης , "Ελάτε εδώ, σας έχω μια έκπληξη!Ρίξτε μια ματιά σ΄αυτόν τον θάμνο!".  Αυτό που αντίκρισαν ήταν μοναδικό, τέσσερα ζευγάρια γυαλιστερές μπότες .
-"Τι μπότες είναι αυτές;", ρώτησαν απορημένα τα παιδιά.
-"Φορέστε τις γρήγορα , είναι μαγικές...θα σας κάνουν γίγαντες", απάντησε ο Αστέρης.
 Οι τέσσερις φίλοι , χωρίς να χάσουν καιρό τις φόρεσαν και αμέσως έγιναν πιο ψηλοί και από τα δέντρα. Τώρα μπορούσαν εύκολα να διασχίσουν το δάσος και να φτάσουν στο τούνελ που θα τους οδηγούσε πίσω στο σπίτι τους.Καθώς προχωρούσαν, όμως, η μπότα της Άριας κάπου σκάλωσε , με αποτέλεσμα εκείνη να πέσει  με δύναμη κάτω στο έδαφος και καθώς  η μπότα βγήκε από το πόδι της , να ξαναγίνει μικροσκοπική. Οι άλλοι τρεις , βλέποντας τι συνέβη τρέχουν να την βοηθήσουν ... ξαφνικά όμως ,ακούνε  τον βασιλιά Ψήτ να φωνάζει στους δράκους και τον χαζό βοηθό:
-"Να τοι, πιάστε τους πριν ξεφύγουν!"
-"Αφήστε με και τρέξτε να γλυτώσετε , το τούνελ είναι ακριβώς μπροστά σας!", φώναξε  η Άρια στους φίλους της.
-"Δε θα σ΄αφήσουμε μόνη , ή όλοι ή κανείς.", της απάντησε ο Τόμας.
-"Βγάλτε όλοι τις μπότες σας.", φώναξε ο Τόμπι.
Οι υπόλοιποι υπάκουσαν κι έτσι ξανάγιναν μικροσκοπικοί, τρέχοντας αρπάζουν την Άρια και κρύβονται κάτω από έναν θάμνο. Ο βασιλιάς πλησίαζε επικίνδυνα, ενώ φώναζε στους δράκους:
- "Βρείτε τους και κάντε τους ψητούς , που τόλμησαν να παρακούσουν τις εντολές μου...κανείς δεν φεύγει από την Ψητόπολη! Εμπρός λοιπόν, ετοιμάστε μου το βραδινό μου γεύμα!".
Οι τέσσερις φίλοι άκουγαν έντρομοι τον βασιλιά και ένιωθαν πως το τέλος είχε φτάσει, έδωσαν τα χέρια και περίμεναν.
Ξαφνικά , όμως , ο  Αστέρης είχε μια φαεινή ιδέα!
-" Μείνετε κρυμμένοι , θα παραπλανήσω τον βασιλιά και τους ακόλουθούς του και τότε τρέξτε γρήγορα στο τούνελ!"
-"Μείνε εδώ , Αστέρη, είναι πολύ επικίνδυνο , θυμάσαι την προηγούμενη φορά τραυματίστηκες , τώρα ποιος ξέρει τι μπορεί να πάθεις!", είπε ο Τρόλι και μαζί του συμφώνησαν και οι υπόλοιποι.
-"Μην ανησυχείτε για μένα θα τα καταφέρω...χάρηκα που σας γνώρισα, με κάνατε να νιώσω πολύ σημαντικός, καλή τύχη!", είπε ο Αστέρης και απομακρύνθηκε.
Οι τέσσερις φίλοι παρέμειναν κρυμμένοι και προσπαθούσαν να ακούσουν τι γίνεται.
- "Ε, βασιλιά , τι γυρεύεις εδώ;", ρώτησε ο Αστέρης.
-"Τι θες εσύ , προδότη;Κάτσε να βρω τα φιλαράκια σου και μετά θα ασχοληθώ μαζί σου!", απάντησε θυμωμένα ο βασιλιάς.
-"Μα , αυτό ήθελα να σου πω κι εγώ, μετάνιωσα για την προηγούμενη συμπεριφορά μου , κατάλαβα ότι δεν άξιζαν τη βοήθειά μου αυτοί οι τέσσερις και τώρα ήρθα να σε ενημερώσω πως τους είδα να πηγαίνουν προς τη λίμνη των μαγισσών! Πάμε να τους προλάβουμε , πριν καταφέρουν να πείσουν καμιά μάγισσα να τους βοηθήσει και τότε θα τους χάσεις οριστικά!"
- "Χμμ!", ο βασιλιάς φάνηκε να το σκέφτεται , κοιτώντας προσεκτικά τριγύρω , "Εμπρός λοιπόν , δείξε μας τον δρόμο.", διέταξε τελικά τον Αστέρη .
- "Ελάτε γρήγορα από δω...πάμε δεξιά..εμ , αριστερά εννοούσα!" , είπε ο Αστέρης και βάλθηκε να τους οδηγεί.
Τα παιδιά περίμεναν λίγο να σιγουρευτούν ότι απομακρύνθηκαν όλοι και αμέσως μετά βγήκαν από την κρυψώνα τους και έτρεξαν στο τούνελ. Μόλις βρέθηκαν στο έρημο σπίτι απ΄όπου ξεκίνησαν όλα , ανακουφισμένοι αγκαλιάστηκαν και  έδωσαν όρκο ποτέ πια να μην  αφήσουν την περιέργεια να τους παρασύρει. Ορκίστηκαν ακόμα ότι θα μείνουν για πάντα ενωμένοι , αφού η περιπέτειά τους τους δίδαξε πως οι φίλοι είναι πολύ σημαντικοί και στις δύσκολες στιγμές σε βγάζουν από το αδιέξοδο και σε οδηγούν στη σωστή λύση..
 Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!