Κόκκινη κλώστη δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη,
Δώστης κλώτσο να γυρίσει παραμύθι για να αρχίσει.

Κυριακή 21 Μαΐου 2017

ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ


Πολλές και διαφορετικές οι εργασίες των μαθητών μας στο πλαίσιο του προγράμματος "Αναφορά στον Καζαντάκη".

Ο μαθητής Γιάννης Κρασανάκης ανέλαβε να βρει και να παρουσιάσει την ομιλία του σπουδαίου δημιουργού , την οποία εκφώνησε κατά την απονομή του διεθνούς βραβείου Ειρήνης.



ΟΜΙΛΙΑ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΒΡΑΒΕΙΟΥ ΕΙΡΗΝΗΣ. 
Βιέννη, Ιούνιος 1956, παρουσία όλων των μελών του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης, αλλά απ’ την Ελλάδα κανείς δεν παραβρέθηκε, μήτε ο  πρέσβης μας.
Αγαπητοί φίλοι,
Δέχομαι την υψηλή αυτή αμοιβή,το παγκόσμιο βραβείο της Ειρήνης,όπως ένας γέρος εργάτης το μεροκάματό του,άμα πια βραδιάσει.Είμαι βαθιά συγκινημένος συνάμα και ντρέπουμαι και δεν ξέρω τι να κάμω. Είμαι άξιος να δεχτώ ένα τέτοιο μεροκάματο;
Τις πρώτες στιγμές δίστασα και τέλος εξ ονόματος της Κρήτης, της πατρίδας μου, θεώρησα πως μπορώ να δεχτώ μιαν τέτοια τιμή. Αυτή μονάχα, η Κρήτη, το τραγικό νησί, που τόσο ακριβά κατάχτησε την ειρήνη, είναι άξια για μιαν τέτοια αμοιβή.
Αιώνες πολλούς η Κρήτη αγωνιζόταν για την ειρήνη μα δε μπορούσε να τη φτάσει παρά διαβαίνοντας ποτάμια αίματα και δάκρυα. Να, γιατί, από την παιδική μου ηλικία, έζησα με πολλήν ένταση το τραγικό νόημα της ζωής και την πικρή γεύση του αγώνα. Με συνεπήρε η πνοή της Κρήτης και προσπάθησα, ως άνθρωπος κι ως συγγραφέας, να πολεμώ για την ελευθερία, την ειρήνη και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.
Η σημερινή, όμως, ετούτη τελετή παίρνει για μένα μια σημασία που βαθιά αγγίζει την καρδιά μου: Η "Επιτροπή των διεθνών βραβείων της ειρήνης" προσφέρει σ' έναν Έλληνα ποιητή το κλαδί της ελιάς. Να δώσει ο Θεός η χειρονομία αυτή νά ναι το προδρομικό μήνυμα της ειρήνης σε αλάκαιρη την ελληνική γη.
Προσπαθώ να συγκρατήσω τον πόνο μου, μα δε μπορώ. Στην αποψινή γιορτή της ειρήνης το πρόσωπο της Κύπρου υψώνεται μπροστά μου γεμάτο αίματα. Τη στιγμή που μιλούμε, οι σκοτεινές δυνάμεις χυμούν εκεί πέρα και θέλουν να πνίξουν την ελευθερία. Ας ενωθούμε όλοι, ας προσπαθήσουμε όλοι, στο ηρωικό τούτο και μαρτυρικό νησί να θριαμβεύσει η ελευθερία. Αυτή μονάχα μπορεί να φέρει στον άνθρωπο το ανώτατο αγαθό, την ειρήνη.
Ποτέ το ιδανικό της ειρήνης δε στάθηκε τόσο απαραίτητο όσο στην εποχή μας. Για πρώτη φορά ο άνθρωπος βρίσκεται συνειδητά ομπρός από την άβυσσο. Γι' αυτό το σάστισμα, η ηττοπάθεια κι η προδοσία τόσων ψυχών γύρα μας. Για πρώτη φορά συνάμα και τα μέσα της εξόντωσης στάθηκαν τόσο τρομαχτικά. Η επιστήμη, το δίστομο αυτό μαχαίρι, έθεσε διαβολική δύναμη στα χέρια του πιθηκανθρώπου. Του κάκου, από χιλιάδες χρόνια, ο πιθηκάνθρωπος αυτός κίνησε να φτάσει στην ανώτατη αποκορύφωση του, στον άνθρωπο. Δεν έφτασε ακόμα σε αλάκερη την επιφάνεια της γης. Οι σκοτεινές δυνάμεις λυσσούν ακόμα εντός του,απειλητικές κι αποφασισμένες.
Οπλισμένοι με τη διαβολική αυτή δύναμη μπήκαμε στην άγρια ζούγκλα που τη λέμε: ατομική εποχή. Κρίσιμη στιγμή: Ανάμεσα στην πρόοδο της διάνοιας και στο ηθικό επίπεδο του σημερινού ανθρώπου υπάρχει μεγάλη απόκλιση,εξαιρετικά επικίντυνη. Ο γορίλας ανακάλυψε υπερβολικά ενωρίς τη φωτιά.
Αν δε θέλουμε ν' αφήσουμε τον κόσμο να βουλιάξει στο χάος,πρέπει,όπως λευτερώσαμε τις δυνάμεις που είναι κρυμμένες μέσα στην ύλη, να λευτερώσουμε και την αγάπη που είναι φυλακισμένη στην καρδιά του κάθε ανθρώπου.
Πρέπει η ατομική δύναμη να μπει στην υπηρεσία της ατομικής καρδιάς.
Η ελευθερία και η ειρήνη είναι, δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνούμε, έξω από τα πλαίσια του υλικού κόσμου. Είναι θυγατέρες κι οι δυο του ανθρώπου, που τις γέννησε με ιδρώτα και με δάκρυα. Όσο θ' αναπνέουν οι άνθρωποι απάνω στη γης ετούτη, θάναι κι οι δυο πάντα μπροστά του, πρωτοπορία, συντρόφισσες πιστές. Μα κάθε στιγμή κινδυνέυουν. Χρέος έχουμε κάθε στιγμή να επιστρατεύουμε όλες μας τις δυνάμεις. Για να τις υπερασπίζουμε, πρέπει να στεκόμαστε πλάι τους μερόνυχτα όρθιοι.
Ο αβάς Μυνιέ, το λαμπρό και φίνο αυτό μυαλό, μού λεγε μια μέρα:
- Πήγα να δω το φίλο μου τον Μπερξόν.
- Ερρίκο,του είπα,μπορείς να μου συνοψίσεις σε μια λέξη, σε μια λέξη μονάχα, όλη σου τη φιλοσοφία;
Ο Μπερξόν σώπασε μια στιγμή, βυθίστηκε σε λογισμούς κι άξαφνα:
- Επιστράτεψη! φώναξε, επιστράτεψη! Όταν βρισκόμαστε μπροστά από ένα εμπόδιο,να επιστρατεύουμε όλες τις δυνάμεις της ψυχής μας κι ευτύς το εμπόδιο θα νικηθεί!
Αγαπητοί φίλοι,
Οι δυνάμεις του Κακού επιστρατεύτηκαν, ας επιστρατέψουμε κι εμείς τις δυνάμεις του Καλού. Ας καλέσουμε σε συναγερμό ότι ανθρώπινο επιζεί ακόμα μέσα μας και γύρα μας. Ας πολεμούμε με όλες μας τις δυνάμεις για την ειρήνη και την αδελφοσύνη των ανθρώπων.
Οι Κινέζοι έχουν μια κατάρα που φαινομενικά είναι παράξενη: "Την κατάρα μου νάχεις και να γεννηθείς σε μιαν ενδιαφέρουσα εποχή". Γεννηθήκαμε σε μιαν ενδιαφέρουσα εποχή. Ένας κόσμος τρεκλίζει να πέσει, ένας άλλος ανυψώνεται. Οι μορφές της καταστροφής και της ανοικοδόμησης ρέουν γύρα μας αναρίθμητες. Να γιατί η ευθύνη του ανθρώπου σήμερα είναι μεγάλη. Ξέρει τώρα πια πως κάθε του πράξη μπορεί νάχει αντίκτυπο στην ανθρώπινη μοίρα. Ξέρει πως οι άνθρωποι, όλοι οι άνθρωποι, άσπροι, μαύροι, είναι ένα. Στην άκρα του κόσμου ένας πεινάει, εμείς φταίμε. Δεν μπορούμε νάμαστε λεύτεροι αν ένας στην άκρα του κόσμου παραμένει ακόμα σκλάβος.
Η αγωνία,όμως, που πνίγει σήμερα τον κάθε άνθρωπο που αξίζει, συνοδεύεται από μια μεγάλη ελπίδα, όχι ελπίδα, βεβαιότητα: το Κακό στο τέλος νικιέται πάντα από την παντοδυναμία, την αργή μα σίγουρη, του Καλού. Αν ο μυστηριώδης αυτός νόμος δεν κυβερνούσε την ανθρώπινη μοίρα, το πνέμα θάχε από χιλιάδες χρόνια συντριβεί από την ύλη. Η ελευθερία κι η ειρήνη θα καταπνίγονταν από το Μεγάλο Φόβο.
Ένας παλιός ανατολίτικος θρύλος εκφράζει με καταπληχτική δύναμη τον μυστηριώδη αυτό νόμο:
Ένας άγγελος κατέβηκε στη γης.Ο δαίμονας,ο άρχοντας του κόσμου,έξω φρανών, χύθηκε απάνω του με το σπαθί του τον έκοψε δυο κομμάτια. Ευτύς από τα δυο κομμάτια τινάχτηκαν δυο άγγελοι. Μανιάζει ο άρχοντας του κόσμου, χυμάει και τους μοιράζει σε τέσσερα κι ευτύς τέσσερις άγγελοι τινάχτηκαν. Κατατρομαγμένος τώρα ο άρχοντας του κόσμου χυμάει και τους μοιράζει: οι τέσσερις άγγελοι έγιναν οχτώ,οι οχτώ δεκάξι,οι δεκάξι τριανταδυό ... και σε λίγο αναρίθμητος στρατός άγγελοι σκέπασαν τη γης.
Αγαπητοί φίλοι,ο άγγελος αυτός,θα τον αναγνωρίσατε,είναι ο άγγελος της ειρήνης.


Δεν έμεινε όμως , μόνο σε αυτό αλλά προχώρησε και στη δημιουργία κολάζ, εμπνευσμένο από το έργο "Τα παλάτια της Κνωσού".




Σε δημιουργία κολάζ προχώρησε και ο Κωνσταντίνος Ταμπουρατζής.





Η μαθήτρια Ειρήνη Διαλυνά, φιλοτέχνησε ένα πορτρέτο του Νίκου Καζαντζάκη.




Η μαθήτρια Νικολέτα Βέλιου επιμελήθηκε ένα ημερολόγιο με αποφθέγματα και ρήσεις του Καζαντζάκη.


Ο Μάνος Παπαχρυσάνθου, επιμελήθηκε μια ζωγραφιά , δημιουργώντας το δικό του εξώφυλλο για το έργο "Τα παλάτια της Κνωσού"




Η μαθήτρια Μαριλένα Χριστοπούλου επιμελήθηκε την βιβλιοπαρουσίαση του έργου


 "Ο τελευταίος Πειρασμός "

Το βιβλίο περιέχει 256 σελίδες . Στο έργο του Ν.Καζαντζάκη " Ο τελευταίος πειρασμός " , αποτυπώνεται μια διαφορετική όψη της ζωής του Χριστού , μια όψη που κανένας από εμάς δεν γνώριζε από την Ορθόδοξη και Καθολική Εκκλησία . Μια όψη πιο ανθρώπινη , πιο κατανοητή για εμάς ως ανθρώπινα όντα . Από τα βιβλία των Θρησκευτικών που διδαχθήκαμε  στα σχολεία μας και από τα βιβλία της εκκλησίας  , φανταζόμασταν έναν Χριστό χωρίς φόβους και ανησυχίες , χωρίς δεύτερες σκέψεις και εμμονές , χωρίς θυμό και αγανάκτηση . Όμως μετά την ανάγνωση του κειμένου του Καζαντζάκη μπορούμε να διακρίνουμε πως ακόμα και ο υιός του Θεού επέτρεπε στην ανθρώπινη φύση του να κυριεύσει τον κόσμο του. Επίσης βλέπουμε ένα άλλο πρόσωπο του Ιούδα, ο οποίος στην πραγματικότητα δεν προδίδει τον Ιησού ,αλλά τον βοηθάει να πραγματοποιήσει το έργο του καθώς και να το τελειώσει . 

Ενώ δεν έλειψαν και οι παρουσιάσει: Ο Γιώργος Στρατηγάκης παρουσίασε με ένα power point το έργο "Ταξίδι στην Αγγλία".

Ο μαθητής Γιώργος Πεταλάς δημιούργησε μια παρουσίαση prezi για τη ζωή του μεγάλου δημιουργού.

 Η Κρίσα Γκίκα , επίσης επιμελήθηκε την περίληψη του έργου


Οι "Αδερφοφάδες"

 Οι Αδερφοφάδες μιλούν για την αδελφοκτόνο σύγκρουση σε ένα χωριό κατά τον Ελληνικό Εμφύλιο στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Πολλοί από τους χωριανούς, μαζί και ο Καπετάν Δράκος, ο γιος του εφημέριου, ο παπα-Γιάνναρος, πήραν τα βουνά και ενώθηκαν με τους κομμουνιστές αντάρτες. Είναι Μεγάλη Εβδομάδα και, με τον φόνο, τον θάνατο και την καθημερινή καταστροφή, ο παπα-Γιάνναρος αισθάνεται ότι κουβαλάει στους ώμους του τις αμαρτίες όλου του κόσμου.
                

Η Ειρήνη Διαλυνά και η Μαρία Κουναλάκη επιμελήθηκαν τα σκηνικά της "Κωνσταντίνος ο Παλαιόλογος"





Ενώ η Ελευθερία Βαρβιδάκη συνέγραψε ένα διαφορετικό τέλος για το έργο "Τα παλάτια της Κνωσού"




Στα παλάτια της Κνωσού
Ένα διαφορετικό τέλος





Κεφάλαιο 78

…..  – Αθηνά, είπε, θεά μου, έλα μαζί μας!

Κεφάλαιο 79

Το βράδυ ο Θησέας ονειρεύτηκε πως είδε ντυμένη με ένα μακρύ, άσπρο χιτώνα την Αριάδνη. Τα μαλλιά της ήταν ξέπλεκα και στολίζονταν με ένα ωραίο χρυσό στεφάνι από αμπελόφυλλα. Δεν άργησε να του μιλήσει.
-Θησέα, είπε, με ακούς; Η Αριάδνη είμαι. Θέλω να σου ζητήσω μια χάρη. Δεν θέλω να αφήσεις τη Φαίδρα και τον πατέρα μου να πάθουν τίποτα. Σε παρακαλώ πολύ Θησέα. Σώσε τους. Μην τους αφήσεις να γίνουν σκλάβοι.
- Αριάδνη σου  υπόσχομαι ότι δεν πάθουν τίποτα. Να σου κάνω κι εγώ μία ερώτηση; Ο θεός Διόνυσος ήταν τελικά;
-Ναι. Και παντρευτήκαμε. Τώρα μένω στον Όλυμπο μαζί του. Λοιπόν η ώρα πέρασε και  πρέπει να φύγω τώρα.
Η Αριάδνη εξαφανίστηκε και ο Θησέας ξύπνησε. Δεν πρέπει να ήταν ακόμα πέντε, αλλά έπρεπε να φύγουν. Το ταξίδι θα ήταν μεγάλο. Όσο ετοιμαζόταν, συλλογιζόταν  για το πώς θα καταφέρει να κρατήσει την υπόσχεση που έδωσε στην Αριάδνη και να μην καρφωθεί. Ήταν το θέλημα μιας θεάς.

Κεφάλαιο 80

Είχαν περάσει τρεις μέρες και ο Θησέας και οι βάρβαροι ακόμα ταξίδευαν.  Ο Χάρης καθόταν στην πλώρη και χάζευε το ηλιοβασίλεμα, όταν παρατήρησε ένα μεγάλο όγκο στον ορίζοντα. Άρχισε να φωνάζει χαρούμενος.
-Θησέα! Θησέα! Κοίτα. Είναι η Κρήτη;
 Ο Θησέας του έγνεψε καταφατικά και του χαμογέλασε.
-Έφτασε η ώρα Χάρη, είπε ο Θησέας. Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να έρθεις μαζί μου; Δεν νομίζω ότι θα είναι καλή ιδέα να έρθεις. 
-Και φυσικά θα έρθω. Είμαι αρκετά μεγάλος για να το αντιμετωπίσω, είπε με αποφασιστικότητα ο Χάρης.
- Όπως θέλεις, του απαντά ο Θησέας. Ετοιμάσου, γιατί σε λίγο θα είμαστε στο λιμάνι.

Κεφάλαιο 81

  Ενώ εκείνοι πλησίαζαν το λιμάνι, στο παλάτι επικρατούσε μεγάλη ανησυχία, διότι από κάπου είχε διαρρεύσει ότι οι βάρβαροι σε συνεργασία με τον Θησέα θα επιτίθονταν. Το θέμα είναι ότι δεν ήξεραν πότε. Και το χειρότερο ήταν ότι κανένας δούλος δεν ήθελε να πολεμήσει με το μέρος του βασιλιά.
  Η Φαίδρα καθόταν πλάι στον πατέρα της.
-Το τέλος της Κνωσού έρχεται. Δεν ήθελε να τα αποχαιρετήσει όλα αυτά. Θα ζούσε, θα πέθαινε; Δεν το ήξερε. Δεν την ένοιαζε τόσο πολύ ο εαυτός της, αλλά ο πατέρας. Για μέρες δεν έτρωγε, δεν μιλούσε, δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Αν τον έβλεπε κανείς, θαρρούσε πως είναι  φάντασμα. Για όλο αυτό έφταιγε επίσης, και η Αριάδνη. Τι έπαθε κι ήθελε να φύγει στα καλά καθούμενα; Δεν της άρεσε εδώ πέρα; Συλλογιζόταν η Φαίδρα.
Μόνο αυτή είχε μείνει στον πατέρα. Και θα έμενε εκεί μέχρι το τέλος.
Κεφάλαιο 82

  Ήταν κοντά μεσάνυχτα όταν ένας φρουρός μπήκε στο δωμάτιο του βασιλιά.
-Βασιλιά μου, ήρθαν. Όπου να’ ναι θα δέσουν. Σε λιγότερο από μία ώρα θα είναι εδώ, είπε ο φρουρός.
-Σε ευχαριστώ που με ειδοποίησες. Πήγαινε να το πεις και στους υπόλοιπους. Αλλά πρώτα θα πεις της Φαίδρας να στολιστεί και να έρθει στην αίθουσα του θρόνου. Θα την περιμένω εκεί πες της, του απάντησε ο βασιλιάς.
  Ο φρουρός έφυγε. Όσο ο βασιλιάς ετοιμαζόταν, σκεφτόταν ότι το τέλος του βασιλείου του έφτασε.  Έστειλε τους στρατιώτες λίγο πιο κάτω από το παλάτι για να παραταχθούνε. Σε λίγο θα πήγαινε κι εκείνος να πολεμήσει, αλλά έπρεπε να τακτοποιήσει κάτι πρώτα.
Κεφάλαιο 83


  Η Φαίδρα ήταν πανέμορφη. Φορούσε  ένα φουστάνι που έδενε πίσω φιόγκο. Πάνω του είχε ζωγραφισμένο μία θάλασσα με κάτι όμορφα καραβάκια. Το λαιμό της στόλιζε ένα μαργαριταρένιο κολιέ. Τα μαλλιά της ήταν λυτά. Είχε βάλει και λίγο κοκκινάδι  στα μάγουλά της.
- Έμοιαζε πολύ της μητέρας της, παρατήρησε ο πατέρας της καθώς έμπαινε στην αίθουσα του θρόνου.
-Φαίδρα μοναδική μου κόρη, όπως κατάλαβες το τέλος φτάνει. Επειδή είμαι ο βασιλιάς, θα πρέπει να πάω να πολεμήσω. Νομίζω καταλαβαίνεις. Γι’ αυτό κι εγώ θα πρέπει να αφήσω σε κάποιον το θρόνο σε περίπτωση που δεν καταφέρω να ζήσω.
-Πατέρα μη λες τέτοια λόγια. Θα ζήσεις. Το τέλος δεν ήρθε ακόμα. Είπε η Φαίδρα αν και μέσα της ήξερε πως έκανε λάθος.
-Μην λες ψέματα. Τέλος πάντων το θέμα είναι ότι από αυτή τη στιγμή κι έπειτα εσύ είσαι βασίλισσα. Δεν χρειάζεται να παντρευτείς. Μπορείς να τα καταφέρεις και χωρίς άντρα στο πλάι σου. Είμαι σίγουρος.
-Θα σε κάνω περήφανο πατέρα, είτε ζεις είτε έχεις πεθάνει. Δεν θα το μετανιώσεις.
 Το στέμμα τοποθετήθηκε στο κεφάλι της. Ύστερα από αυτό βασίλισσα ήταν η Φαίδρα.

Κεφάλαιο 84
Η Φαίδρα καθόταν περίπου μία ώρα πάνω στο θρόνο. Δεν άντεχε την αναμονή.
Η πόρτα ανοίγει διάπλατα. Μέσα μπαίνει ο Θησέας. Πλάι του στεκόταν ο καπετάν Αλεπούς.
-Τι θέλετε, λέει η Φαίδρα. Ακούστηκε πιο γενναία από ότι περίμενε.
-Θέλω να έρθεις μαζί μου. Δεν θα καταφέρεις να βγεις ζωντανή από εδώ μέσα. Το βασίλειό σου, είναι δικό μου πλέον. Και τώρα είναι η ώρα των λαφύρων, που σημαίνει ότι άμα δεν θέλεις να πουληθείς ως σκλάβα σε κανένα σκλαβοπάζαρο, θα πρέπει να έρθεις μαζί μου. της απαντά ο Θησέας.
-Νόμιμος βασιλιάς της Κρήτης θα γίνεις μόνο αν με παντρευτείς, ο θρόνος θα γίνει δικός σου χωρίς βία, παρά μόνο με αγάπη.
-Έχεις δίκιο Φαίδρα. Από τώρα κι έπειτα θα είσαι η γυναίκα μου. Αλλά τώρα πάμε να φύγουμε.
-Και ο πατέρας μου; Δεν μπορώ να τον αφήσω εδώ.
-Φαίδρα λυπάμαι, αλλά ο πατέρας σου σκοτώθηκε.
Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του ο Θησέας και η Φαίδρα είχε λιποθυμήσει.
-Καπετάν πάρε την και πήγαινέ τη στο καράβι μου.
- Όπως διατάξατε.
Ο καπετάν Αλεπούς έφυγε, κρατώντας την Φαίδρα.

Κεφάλαιο 85


   Λίγοι κατάφεραν να επιζήσουν από την πυρκαγιά. Δούλοι, στρατιώτες, αρχόντισσες και άρχοντες άρχισαν να τρέχουν πανικόβλητοι πέρα δώθε. Ο Θησέας πρόλαβε και άρπαξε τον Χάρη την ώρα που ένα φλεγόμενο κομμάτι ξύλου έπεφτε καταπάνω του. Άρχισαν να τρέχουν προς το λιμάνι. Σε λιγότερο από ένα τέταρτο το καράβι του είχε σηκώσει πανιά με προορισμό την Αθήνα.
  Πήγε δίπλα στη Φαίδρα, τη σύζυγο του. Έκλαιγε σαν μωρό. Το πρόσωπό της ήταν γεμάτο γρατζουνιές και τα χέρια της ήταν γεμάτα τούφες από τα μαλλιά της. Θρηνούσε για το χαμό του πατέρα της.
-Φαίδρα, ηρέμησε. Μην κλαις, πονάει η ψυχή μου. Δεν νομίζεις ότι πέθανε με τον πιο ηρωικό τρόπο; Πέθανε για να σώσει την πατρίδα του. Δεν πιστεύω ότι θα διάλεγε κάτι διαφορετικό. Θέλω από εδώ και πέρα να κοιτάς μόνο μπροστά. Ότι έγινε στο παρελθόν μένει στο παρελθόν, της είπε τρυφερά ο Θησέας.


ΤΕΛΟΣ


Η Ελευθερία προχώρησε και στη δημιουργία παρουσίασης με θέμα " Καζαντζάκης - Θέατρο- κινηματογράφος- τηλεόραση", μπορείτε να τη δείτε εδώ

Στην δημιουργία παρουσίασης προχώρησε και ο μαθητής Γιώργος Πεταλάς
αλλά και ο μαθητής Γιώργος Στρατηγάκης, την οποία μπορείτε να δείτε εδώ. 









ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΝΕΑΠΟΛΗΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Η επίσκεψη σε ένα μουσείο , αποτελεί από μόνη της ένα σημαντικό βήμα επαφής με τον πολιτισμό. Όταν , όμως, πρόκειται για το Μουσείο Καζαντζάκη, εκεί πια η εμπειρία της βιωματικής προσέγγισης της ζωής και του έργου του Κρητικού δημιουργού οδηγεί τους επισκέπτες σε ένα ταξίδι σε ολόκληρο τον κόσμο , ένα ταξίδι πνευματικό , καθηλωτικό και ανεπανάληπτο.
Αυτήν την ξεχωριστή εμπειρία είχαμε την ευκαιρία να γευτούμε με τους 28 μαθητές μας που συμμετέχουν στο πολιτιστικό πρόγραμμα «Αναφορά στον Νίκο Καζαντζάκη» , το οποίο εκπονείται την τρέχουσα σχολική χρονιά στο σχολείο μας, το Γυμνάσιο Νεάπολης.
Με τον οδηγό μας , τον κ Φιορέντζη Γιώργο, τον οποίο ευχαριστούμε θερμά για την ασφαλή και ιδιαίτερα ευχάριστη μεταφορά μας στον προορισμό μας , καθώς και για τις χρήσιμες πληροφορίες που μας παρείχε κατά τη διαδρομή , φτάσαμε στο χωριό Μυρτιές (ή Βαρβάρους).
Εκεί, εντυπωσιασμένοι ήδη από τους εξωτερικούς χώρους του μουσείου και τα γκράφιτι που τους κοσμούν, περάσαμε στο εσωτερικό του, όπου πλέον κορυφώθηκε ο  ενθουσιασμός μας. Με τη βοήθεια της κυρίας Έφης Κεφαλάκη , περιηγηθήκαμε στις υπερσύγχρονα εξοπλισμένες αίθουσες, όπου είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αρχικά ένα σύντομο κατατοπιστικό βίντεο για τα ταξίδια και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη, ενώ στη συνέχεια επιχειρήσαμε να ανακαλύψουμε τα τεκμήρια όσων πληροφορηθήκαμε.  Τοιχογραφίες , προθήκες με προσωπικά αντικείμενα του ίδιου και της οικογένειάς του, φωτογραφικό υλικό , σπάνιες εκδόσεις βιβλίων του , χειρόγραφα , ταυτότητες και διαβατήρια, αποκόμματα του Τύπου της εποχής και πολλά ακόμα , βρέθηκαν στο στόχαστρο της μελέτης μας , αποκαλύπτοντάς μας και άγνωστες πτυχές της ζωής και του έργου του σπουδαίου λογοτέχνη.
Οι μαθητές μας είχαν την ευκαιρία να εκφράσουν πλήθος ερωτήσεων και αποριών τους και να δεχθούν απαντήσεις  σε διάφορα ζητήματα που τους απασχόλησαν είτε κατά τη διάρκεια της ξενάγησης  είτε από τη μελέτη κάποιου έργου του σπουδαίου λογοτέχνη . Έτσι το θέμα της θρησκευτικής ταυτότητας και του τρόπου που αντιμετώπιζε το θείο ο Καζαντζάκης , η  θέση της γυναίκας στα έργα του , η επιρροή του από σπουδαίες προσωπικότητες και τα ταξίδια του ήταν κάποια από τα θέματα συζήτησης που αναπτύχθηκαν και που προκάλεσαν τα θετικά σχόλια της κ. Κεφαλάκη  για το επίπεδο των ερωτήσεων , για την πολύ καλή προετοιμασία και το βάθος της μελέτης του έργου του Καζαντζάκη από τους μαθητές μας, γεγονός που μας γέμισε περηφάνια και ικανοποίηση. Φεύγοντας προσφέραμε ως δώρο στο Μουσείο δύο εργασίες που υλοποιήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματός μας , ένα ημερολόγιο με αποφθέγματα που επιμελήθηκε η μαθήτρια Νικολέτα Βέλιου, καθώς και ένα σκίτσο- προσωπογραφία του Καζαντζάκη , που φιλοτέχνησε η μαθήτρια Ειρήνη Διαλυνά και τα οποία προκάλεσαν πολύ θετικά σχόλια και την προσμονή για αποστολή και άλλων εργασιών.
Η επίσκεψη μας στο χωριό του Νίκου Καζαντζάκη , στον χώρο που φιλοξενεί ένα μεγάλο μέρος της παρακαταθήκης του μας έκανε πλουσιότερους σε εμπειρίες , σε γνώσεις , σε εικόνες , σε βίωμα. Φύγαμε με την υπόσχεση να επιστρέψουμε, αφού δεχθήκαμε πρόσκληση για τη συμμετοχή μας στην καλοκαιρινή δράση του Μουσείου « Ταξίδι στο Λονδίνο» με τη βοήθεια του δημιουργού και του έργου του. Νιώθουμε την ανάγκη να συγχαρούμε τους μαθητές μας για την άψογη συμπεριφορά , για τη συνέπειά τους και το αποτέλεσμα της εργασίας και της ενασχόλησής τους με το έργο του Καζαντζάκη, που μας απέδειξε για μια ακόμα φορά πως η άτυπη εκπαίδευση μετουσιώνει την εμπειρία σε γνώση και οδηγεί σε υψηλού επιπέδου αποτελέσματα.
Οι υπεύθυνες καθηγήτριες του προγράμματος
Κατερίνα Γαλανάκη
Καλλιόπη Μαστοράκη

Δέσποινα Χριστοδουλάκη