Μέρος τρίτο...

Το παραμύθι μας όσο προχωράει τόσο πιο συναρπαστικό γίνεται. Με τη βοήθεια της τρίτης ομάδας,που αποτελείται από τον Μιχάλη Βισκαδούρο και την Χριστίνα Φαϊτάκη , οι ήρωές μας φαίνεται να μπλέκουν σε νέες περιπέτειες... Ποιες είναι αυτές; Ας τις μάθουμε...

Εντωμεταξύ στην άλλη διάσταση, οι γονείς των παιδιών συνειδητοποίησαν την απουσία τους και βάλθηκαν να τα ψάχνουν, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Μπάρμπα-Τσάρλι, στο σημείο της εξαφάνισης τους. 

Όταν ξύπνησαν τα παιδιά, άρχισαν να αναζητούν την έξοδο, αλλά μάταια, δεν την έβλεπαν πουθενά! Είχαν απογοητευτεί τόσο πολύ, που ο ένας έριχνε το φταίξιμο στον άλλον, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος. Ευτυχώς, η φωνή της λογικής, η Άρια, τους έκανε να καταλάβουν πως ήταν όλοι μια ομάδα και ότι μόνο αν συνεργάζονταν θα έβγαιναν από εκεί. Τα παιδιά συνειδητοποίησαν ότι η φίλη τους είχε δίκιο και πως έπρεπε να ενώσουν της δυνάμεις τους για να τα καταφέρουν. 

         Καθώς λοιπόν περπατούσαν ανάμεσα στα γιγαντιαία φυτά, άκουσαν μια γλυκιά φωνή να κλαίει. Μόλις τα παιδιά πλησίασαν και είδαν ότι αυτός που έκλαιγε δεν ήταν άλλος ...από ένα λαμπερό αστέρι, σάστισαν. Καθώς το είδαν έτσι λυπημένο βάλθηκαν να το βοηθήσουν. Είχαν καταλάβει πια ότι δεν ήταν ένα συνηθισμένο αστέρι, αφού όχι μόνο ήταν μεγάλο, αλλά μπορούσε και να μιλήσει. Και χωρίς να χάνουν και πολύ χρόνο άρχισαν αμέσως την συζήτηση… 

-"Πώς σε λένε;" Ρώτησε ο Τόμας. 

-" Αστέρης είναι τ΄όνομά μου, εσάς πως σας λένε;Ποιοι είστε;"Αποκρίθηκε εκείνο. 

-"Εγώ είμαι ο Τόμας και από ‘δω ο Τόμπι, η Άρια, το κορίτσι της παρέας μας και ο Τρόλι ! ", βάλθηκε να κάνει τις συστάσεις ο Τόμας.

-"Χαρήκαμε πολύ για την γνωριμία!" Αναφώνησε γεμάτη χαρά η Άρια. "Συγγνώμη, δεν θέλω να γίνομαι αδιάκριτη, αλλά γιατί έκλαιγες πριν;"  

-"Έκλαιγα, γιατί οι φίλοι μου δεν με κάνουν παρέα, λένε ότι είμαι γκαφατζής. Αφήστε τα αυτά όμως, εσείς γιατί βρίσκεστε σε ένα τόσο επικίνδυνο μέρος;", βάλθηκε να ρωτάει με τη σειρά του το αστέρι. 

-"Χαθήκαμε και δεν μπορούμε να βρούμε την έξοδο", είπε λυπημένα ο Τρόλι, "Μπορείς να μας βοηθήσεις;" , ρώτησε με γεμάτη αγωνία τη φωνή του.

-"Φυσικά και μπορώ να σας βοηθήσω!", είπε με σιγουριά ο Αστέρης." Θα πάτε όλο ευθεία, θα ακολουθήσετε το κόκκινο μονοπάτι και μετά θα στρίψετε αριστερά ώστε να βρείτε την έξοδο! ", τους είπε γεμάτος περηφάνεια που μπορούσε να φανεί χρήσιμος σε κάποιον. 

-"Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ Αστέρη για τη βοήθειά σου ! Και μην ανησυχείς οι φίλοι σου θα καταλάβουν πόσο ξεχωριστός είσαι μια μέρα !", τον διαβεβαίωσε η παρέα των τεσσάρων. 

Με αυτά τα τελευταία τους λόγια, άρχισαν να διασχίζουν την διαδρομή που τους συμβούλεψε ο Αστέρης. Όταν ακολούθησαν κατά γράμμα τις οδηγίες του  και έστριψαν αριστερά, βρέθηκαν σε έναν  όμορφο βασιλικό κήπο αντί για την έξοδο…. 



Σειρά έχει η τέταρτη ομάδα:Μαρίνα Παντερμαράκη και Ειρήνη Διαλυνά....Τι περιμένει τους 4 μικρούς μας φίλους μόλις φτάσουν στο παλάτι που οδηγήθηκαν μετά από την παρέμβαση του Αστέρη; Περιμένουμε με αγωνία τη συνέχεια...

                                                            

  

Μέρος δεύτερο....

Η δεύτερη ομάδα, εργάστηκε με γρήγορους ρυθμούς και έτσι το παραμύθι μας ξετυλίγεται ολοένα και περισσότερο. Ας μάθουμε τις εξελίξεις , όπως τις εμπνεύστηκαν οι Μανώλης Αθανασάκης και Μανώλης Πρινιωτάκης...

 Προχώρησαν διστακτικά. Στο τέλος του τούνελ υπήρχε μια ρωγμή, απ΄την οποία διακρινόταν μια παράξενη λάμψη. Η απόσταση που έπρεπε να διανύσουν ήταν μικρή κι έτσι έφτασαν γρήγορα  στη φωτεινή ρωγμή, όπου διαπίστωσαν πως υπήρχε μια έξοδος , που οδηγούσε σε άγνωστο προορισμό. Στην αρχή δίστασαν , φοβήθηκαν τι μπορούσε να τους περιμένει εκεί έξω , μετά όμως αποφάσισαν πως δεν θα έχαναν τίποτα , αν έβγαιναν για λίγο , ίσα να χαζέψουν το μέρος χωρίς να απομακρυνθούν. Έδωσαν τα χέρια όλοι μαζί και υποσχέθηκαν πως θα παραμείνουν ενωμένοι ό,τι και αν συναντούσαν. 

Πρώτος βγήκε ο Τόμας και στη συνέχεια ο Τόμπι και ο Τρόλι , που βοηθούσαν την Άρια , καθώς πονούσε λίγο ακόμα το πόδι της. Το τοπίο που αντίκρισαν τους μάγεψε... βρέθηκαν σε ένα λιβάδι, απέραντης έκτασης γεμάτο με μυρωδάτα λουλούδια και πολύχρωμους θάμνους . Όλοι είχαν μείνει έκπληκτοι από την ομορφιά του. Τότε ο Τόμας έριξε την ιδέα:                      

     -"Τι περιμένουμε  εδώ; Πάμε να το εξερευνήσουμε."

Οι υπόλοιποι παρέμεναν σκεπτικοί.

-"Συμφωνήσαμε να μην απομακρυνθούμε και να επιστρέψουμε αμέσως", είπε ο Τόμπι.

 -"Ναι, αν ήταν ένα μέρος τρομακτικό, τώρα όμως είναι λες και βρεθήκαμε στον παράδεισο, τι πειράζει να κάνουμε μια βόλτα μέχρι να βεβαιωθούμε πως ο μπαρμπα-Τσάρλι έχει επιστρέψει σπίτι του και δεν κινδυνεύουμε με καμιά τιμωρία;", του απάντησε με σιγουριά ο Τόμας.

-"Εντάξει", συμφώνησαν μαζί του , "όμως καλύτερα να επιστρέψουμε πριν σκοτεινιάσει", συμπλήρωσε η Άρια.                                                            

Οι τέσσερις φίλοι βάλθηκαν να εξερευνούν το μέρος. Όμως όσο προχωρούσαν σαν μαγνητισμένοι από τη φυσική ομορφιά , τόσο τους φαινόταν πως κάτι παράξενο συνέβαινε!  Τα φυτά άρχισαν σταδιακά να μεγαλώνουν , μέχρι που έφτασαν να γίνουν τεράστια ,ενώ η παρέα τους έμοιαζε να μικραίνει. Όταν όμως συνειδητοποίησαν τι συμβαίνει, ήταν ήδη πολύ αργά, αφού , χωρίς να το καταλάβουν, είχαν απομακρυνθεί αρκετά από το σημείο που είχαν ξεκινήσει. Πλέον είχε αρχίσει να νυχτώνει και ...σαν να μην έφταναν όλα αυτά... ξαφνικά ακούστηκαν βροντές, λάμψεις έσκισαν τον ουρανό και μια καταρρακτώδη βροχή τους έκανε μούσκεμα! 

-"Και τώρα, τι κάνουμε;" αναρωτήθηκε η Άρια.

-"Μην κάνετε έτσι", είπε με θάρρος ο Τόμας, "μια βροχούλα είναι, θα περιμένουμε να κοπάσει και θα επιστρέψουμε σπίτι μας".

Η κατάσταση , όμως, άρχισε να γίνεται ακόμα πιο τρομακτική , όταν αντιλήφθηκαν πως κάποια πουλιά , σε μέγεθος αεροπλάνου , τους πλησίαζαν απειλητικά πετώντας σύριζα πάνω από τα κεφάλια τους , αφού μάλλον... είχαν περάσει για σκουλήκια τους μικρούς μας φίλους, οι οποίοι έτρεχαν πανικόβλητοι να σωθούν.  

-"Και , τώρα τι έχεις να πεις;", ρώτησε λαχανιασμένος ο Τρόλι, "επιμένεις πως θα είναι εύκολο να γυρίσουμε πίσω;"

-"Τρέξτε να σωθούμε και θα δούμε τι θα κάνουμε...", είπε ασθμαίνοντας ο Τόμας. 

     Έτρεξαν πολλά χιλιόμετρα με βροχή , στο μισοσκότεινο τοπίο , όπου άκουγαν ήχους τρομαχτικούς και έβλεπαν παντού σκιές να τους ακολουθούν. Η Άρια προσπαθούσε να μη μένει πίσω , όμως το πόδι της δεν τη βοηθούσε... κάποια στιγμή σταμάτησε αποκαμωμένη.

-"Τρέξτε εσείς , δεν μπορώ άλλο...", είπε απογοητευμένη στους φίλους της. Όμως εκείνοι δεν θα την εγκατέλειπαν , την πήραν στους ώμους τους και κάθε λίγο αναλάμβανε κι άλλος το "φορτίο". Για καλή τους τύχη ανακάλυψαν μια σπηλιά μεγάλη και στεγνή, ιδανική για καταφύγιο. Μπήκαν αποκαμωμένοι και μουσκεμένοι, έβγαλαν τα πανωφόρια τους άναψαν μια μικρή φωτιά με ό,τι  βρήκαν πρόχειρο και χωρίς ν έχουν τη δύναμη ούτε μια λέξη να πουν, έπεσαν  να κοιμηθούν. 


Το κουβάρι του παραμυθιού μας ξετυλίγεται ολοένα και περισσότερο και τώρα με τη βοήθεια του Μανώλη Αθανασάκη και Μανώλη Πρινιωτάκη έχουμε φτάσει σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο...τι θα γίνει παρακάτω;Η τρίτη ομάδα θα μας αποκαλύψει τη συνέχεια....Χριστίνα και Μιχάλη η πένα είναι στα χέρια σας...

Μέρος πρώτο....

Η πρώτη ομάδα ολοκλήρωσε το δικό της στάδιο και έτσι το παραμύθι μας ξεκίνησε. Ας απολαύσουμε την αρχή του ,έτσι όπως την φαντάστηκαν η Λίτσα Σφακιανάκη και ο Γιάννης Τζιρβελάκης, ενώ τη σκυτάλη αμέσως παίρνει η δεύτερη ομάδα , ο Μανόλης Αθανασάκης και ο Μανόλης Πρινιωτάκης.


Μια φορά και έναν καιρό,σε μια μακρινή χώρα ζούσαν τέσσερις φίλοι, ο Τόμπυ, οΤόμας,ο Τρόλι ....και η Άρια. . Ήταν φίλοι από μικροί, αφού μεγάλωσαν όλοι μαζί σε μία όμορφη, ήσυχη γειτονιά και έπαιζαν από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς σταματημό.Συχνά μάλωναν μεταξύ τους, πάντα όμως ξεπερνούσαν γρήγορα τις παρεξηγήσεις και συνέχιζαν το παιχνίδι τους σαν να μην είχε συμβεί τίποτα... Ήταν βέβαια και λίγο σκανταλιάρηδες!
Μια μέρα λοιπόν σκαρφίστηκαν μια φάρσα , όπως έκαναν συχνά , με θύμα τον μπάρμπα Τσάρλι.
- Έτοιμοι, παιδιά!, φώναξε ο Τόμπυ. - Περίμενε λίγο ακόμα. Να πάει ακριβώς κάτω από τον κουβά και μετά τράβα το σκοινί!, πρόσταξε ο  Τόμας.
- Καλά, τέλεια ιδέα να ρίξουμε νερό με παγάκια στον μπάρμπα-Τσάρλι., είπε εύθυμα ο Τρόλι. - Ice bucket challenge το λένε! Πόσες φορές θα το πούμε;, διόρθωσε με έμφαση η Άρια. - Σσσσς! Έρχεται!, προειδοποίησε ο Τόμπυ. Και πριν προλάβει ο μπαρμπα-Τσάρλι να καταλάβει τι γίνεται...ΣΠΛΑΤΣ!!Ο κουβάς είχε μπει στο κεφάλι του σαν καπέλο , ενώ ο ίδιος είχε γίνει μούσκεμα από το νερό και τα παγἀκια! Όλοι τότε , ξεκαρδίστηκαν στα γέλια, ξαφνικά όμως άκουσαν την Άρια να φωνάζει: - Σύρμα, σύρμα! Τρέχει προς τα εδώ. Τότε ο Τόμας έδωσε το σύνθημα: - Τρεχάτε ποδαράκια μου!! Τρέχουν λοιπόν τα παιδιά κι όπου φύγει φύγει.Τα τρία αγόρια είχαν καταφέρει να απομακρυνθούν αρκετά , καθώς είχαν βάλει τα δυνατά τους και έτρεχαν σαν αστραπή. Ξάφνου, όμως ακούστηκε ένα "Ααάουτσς" και εκείνη ακριβώς τη στιγμή συνειδητοποιούν πως η Άρια δεν ήταν μαζί τους.Αμέσως σταματούν και γεμάτοι αγωνία αρχίζουν να τρέχουν ξανά προς τα πίσω.Σύντομα βρέθηκαν μπροστά στην Άρια , η οποία είχε σκοντάψει και βρισκόταν πεσμένη στο έδαφος. Χωρίς να χάσουν χρόνο βάλθηκαν όλοι να την βοηθήσουν να σηκωθεί. Δυστυχώς , όμως ο μπάρμπα-Τσάρλι , πλησίαζε επικίνδυνα , όπως καταλάβαιναν από το ποδοβολητό και το αγκομαχητό του, που ακουγόταν να ζυγώνει ολοένα και περισσότερο. 
Για καλή τους τύχη ο Τόμας εντόπισε ακριβώς πίσω τους ένα παλιό , ερειπωμένο εγκαταλελειμμένο σπίτι και αμέσως σήκωσαν την Άρια όλοι μαζί και κρύφτηκαν στο εσωτερικό του. Ο μπαρμπα- Τσάρλι τους προσπέρασε χωρίς να τους αντιληφθεί και εκείνοι ετοιμαζόταν να βγουν έξω , για να δουν σε τι κατάσταση βρισκόταν η Άρια και να αποφασίσουν προς ποια κατεύθυνση να κινηθούν. Μια φωνή, όμως , διέκοψε τα σχέδιά τους. Ήταν του Τόμας - Ελάτε να δείτε. , είπε με μια δόση απορίας στη φωνή του. Πλησιάζοντας όλοι βρέθηκαν μπροστά στην είσοδο ενός τούνελ. - Λοιπόν; Τι περιμένουμε; Είπε ο Τόμας και μπήκαν όλοι στο τούνελ.


Η Αρχή του παραμυθιού μας είναι γεγονός, συγχαρητήρια στον Γιάννη και τη Λίτσα για την όμορφη και απολαυστική προσπάθειά τους....σειρά έχει η δεύτερη ομάδα ...περιμένουμε και από εσάς τα καλύτερα...άραγε πώς θα συνεχιστεί το παραμύθι μας;

Η δημιουργία...ξεκινά!

Αγαπημένοι μου παραμυθάδες, ήρθε επιτέλους η στιγμή να ξεκινήσουμε επίσημα τη συγγραφή "του δικού μας παραμυθιού." Οι προτάσεις είχαν κατατεθεί και μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες ψηφίσαμε την πρώτη πρόταση!

΄

Έτσι λοιπόν , έχουμε καταλήξει στο εξής:

 Ο καλός:Μια παρέα από 3 ή 4 παιδιά σε ηλικία 10-12

Ο κακός:Ένας κακός βασιλιάς και ο χαζός βοηθός του
Ο συμπαραστάτης:Ένα αστέρι που μιλάει αλλά συνέχεια κάνει λάθη
Το μαγικό στοιχείο:Παπούτσια που σε κάνουν να φαίνεσαι μεγαλύτερος

Περιμένουμε με ανυπομονησία την πρώτη ομάδα:Γιάννης Τζιρβελάκης -Λίτσα Σφακιανάκη, να αρχίσουν να ξετυλίγουν το ....κουβάρι, αφού φροντίσαμε να βαπτίσουμε τους ήρωές μας!

Πώς φαντάζεται λοιπόν η πρώτη συγγραφική ομάδα τους σκανταλιάρηδες Τόμπι, Τόμας, Τρόλι και το κορίτσι της παρέας την Άρια;