ΕΡΓΑΣΙΕΣ

Μαριάννα Μαργαριτοπούλου -Τόνια Ρογδάκη

 Προσωρινή οικογένεια -παντοτινή αγάπη.

Γεια σας! Με λένε Μάνο και πάω Β' Γυμνασίου δεν έχω άλλα αδέλφια ,αλλά έχω πολύ καλούς γονείς. Η μαμά μου δουλεύει στον Ερυθρό Σταυρό και τώρα τελευταία λείπει πολλές ώρες στη δουλειά ,γιατί ,από ό,τι μου έχει πει προσπαθεί να σώσει παιδάκια στην ηλικία μου. Ο μπαμπάς μου δουλεύει σε μια εταιρεία με ηλεκτρονικά. Eκείνος είναι περισσότερες ώρες μαζί μου ειδικά τον τελευταίο καιρό. Πριν λίγο καιρό η μαμά μου είχε καθυστερήσει πολύ να έρθει στο σπίτι....Ο μπαμπάς μου ανησύχησε και της τηλεφώνησε. Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες να επικοινωνήσει μαζί της , τελικά κάποια στιγμή απάντησε , όμως , πριν προλάβει ο μπαμπάς να μιλήσει κάτι του είπε και έκλεισε κατευθείαν. Εκείνος , για μερικές στιγμές έμεινε σκεπτικός , αμίλητος , σαστισμένος , όμως μετά από λίγο ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του. - «Τι έγινε μπαμπά», τον ρώτησα . - «Θα σου πει η μαμά, όταν έρθει», μου απάντησε. Τελικά , η ώρα περνούσε , η μητέρα μου δεν εμφανιζόταν και ο μπαμπάς με έπεισε να αφήσω τον καναπέ , όπου για λίγο με είχε πάρει ο ύπνος , και να πάω στο δωμάτιό μου. -«Μην ανησυχείς , αύριο πρωί πρωί θα δεις τη μαμά και θα μάθεις την έκπληξη !» Το επόμενο πρωί ξύπνησα από το κλάμα ενός μωρού , που έφτανε στο δωμάτιό μου από το σαλόνι, όπως μπορούσα να υπολογίσω. Πετάχτηκα από το κρεβάτι και άρχισα να κατεβαίνω τρέχοντας τις σκάλες, όμως το θέαμα με έκανε να σταματήσω απότομα: Η μαμά μου καθόταν στον καναπέ και κρατούσε στην αγκαλιά της ένα παιδάκι ενός έτους περίπου. Το μωρό ήταν ανήσυχο, έδειχνε τρομαγμένο , ενώ κοιτούσε τριγύρω σαν να έψαχνε κάτι ή σαν να προσπαθούσε να καταλάβει πού βρισκόταν. Ο μπαμπάς μου του έκανε αστείες γκριμάτσες για να γελάσει και, όταν τελικά τα κατάφερε , η μαμά μου προσπάθησε να το ταΐσει, εκείνο αχόρταγα έπινε το γάλα του και πλέον έδειχνε ευχαριστημένο και ήρεμο. - «Μαμά, ποιο είναι αυτό το παιδί;», τη ρώτησα απορημένος «Πώς βρέθηκε εδώ;» συνέχισα. - «Είναι φιλοξενούμενός μας για λίγο καιρό, δεν ξέρω πόσο θα μπορέσουμε να τον έχουμε κοντά μας», απάντησε εκείνη. - «Δεν καταλαβαίνω …», συνέχισα σαστισμένος. «…η οικογένειά του πού είναι; Οι γονείς του;» - «Δυστυχώς», άρχισε να μου εξηγεί η μητέρα μου , «οι γονείς του δεν τα κατάφεραν, είναι ένα από τα αμέτρητα ασυνόδευτα, ορφανά προσφυγόπουλα. Χθες καταφέραμε να τον σώσουμε και μάλιστα δύο φορές: την πρώτη από πνιγμό και τη δεύτερη από κάποιον, που επιχείρησε να τον αρπάξει ,με σκοπό να τον πουλήσει για παράνομη υιοθεσία. Βλέπεις οι δυσκολίες για τους πρόσφυγες είναι πολλές και οι κίνδυνοι αμέτρητοι , ειδικά για τα παιδιά. Λένε πως άλλα καταλήγουν σε κύκλωμα που εμπορεύεται όργανα , άλλα σε παράνομες υιοθεσίες και άλλα σε σύγχρονα σκλαβοπάζαρα.» - «Και στο σπίτι μας πώς βρέθηκε;» ρώτησα πάλι. - «Δήλωσα ότι θα τον κρατήσω προσωρινά έστω ,μέχρι να δούμε τι μπορεί να γίνει. Θα είμαστε για λίγο καιρό η οικογένειά του, παράλληλα όμως θα ψάχνουμε μήπως βρούμε κάποιους συγγενείς του, που μπορούν να τον αναλάβουν, σε πειράζει;» - «Όχι , μαμά, θα είναι ο αδελφός που δεν είχα ποτέ και θα τον αγαπώ αληθινά.» - «Το ξέρω», μου απάντησε εκείνη, «και αυτό είναι ό,τι έχει περισσότερο ανάγκη.» Μαριαννα Μαργαριτοπουλου Τονια Ρογδακη