Μανόλης Πρινιωτάκης
Μαντινάδες για την προσφυγιά
Οντέ σε πιάνει η προσφυγιά να κάμεις
τον σταυρό σου, για ντα σε πέμπει σε ερημιές
χωρίς τον άνθρωπό σου.
Αν έχεις κι οικογένεια είναι διπλός ο
πόνος, αφού δε βρίσκει μόνο
εσέ του μισεμού ο πόνος.
Μα πώς μπορείς να αντισταθείς με τα
μικρά κοπέλια, αφού τα βλέπεις πια νεκρά σα να το ΄ναι κουρέλια
Κι αφού πατρίδα δα θωρείς που ναι
ομπρός στη πλώρη, καλές θελήσεις άνοιξε
απ΄ το μικρό βαπόρι .
Κι όντε δα φτάξεις στη στεριά δα
κούσεις να σου λένε, καλώς τον ναι, σίμωσε
και πες μας πως σε λένε.
Αυτοί οι άνθρωποι δα πουν για πού θα
πας την νύκτα μα και φαί δα δώσουνε με
ανθρωπιά στα στήθια
Οι Έλληνες το κάνουνε κιονά το πράμα
μόνο, για ντα
κι αυτοί περάσανε την προσφυγιά με πόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου